Sprinkhanen en krekels zijn behoorlijk groot en door hun zang opvallend in het veld aanwezig. Er zijn twee grote groepen te onderscheiden, de langsprieten (krekels en sabelsprinkhanen) en kortsprieten (veldsprinkhanen en doornsprinkhanen). Bij de krekels en sabelsprinkhanen maken de mannetjes geluid door met een verhard stuk van de ene voorvleugel over een rij met tandjes (vijl of rasp) op de andere voorvleugel te wrijven. De vrouwtjes vangen het geluid op met het gehoororgaan in de voorpoten en ze bezitten een lange legboor (sabel). Bij de kortsprieten maken de mannetjes geluid door een rij met tandjes op de binnenkant van de achterpoten langs een verdikte ader op de voorvleugel op en neer te bewegen. Het gehoorgaan zit bij deze groep in de zijkant van het achterlijf. EIS heeft twee atlasprojecten uitgevoerd voor deze groep en de ontwikkeling van de fauna is dan ook goed bekend. Er zijn momenteel ruim 50 gevestigde soorten uit Nederland bekend, waarvan er diverse pas recent zijn binnengekomen.
