Soort

Europese rivierkreeft

Astacus astacus

De Europese rivierkreeft Astacus astacus is de enige soort rivierkreeft die inheems is in Nederland. Populaties van de Europese rivierkreeft staan in vrijwel alle leefgebieden in Europa onder druk. In Nederland komt de soort nog maar op één locatie nabij Arnhem voor.
De Europese rivierkreeft is te herkennen aan de roodkleurige onderkant van zijn scharen en poten. De bovenzijde varieert van bruin tot olijfgroen, met soms blauwe exemplaren. Deze kreeftensoort leeft voornamelijk in koel, zuurstofrijk en schoon water en is vooral ’s nachts actief. Ze zijn omnivoor en voeden zich met (water)planten, ongewervelden, organisch materiaal en aas. Overdag schuilen ze tussen waterplanten of in holletjes tussen wortels en stenen.

Orde: Kreeften (Decapoda)
Familie: Rivierkreeften (Astacidae)
Exoot: Nee
Voorkomen: Zeer zeldzaam. Thans nog bekend van één populatie in een geïsoleerde vijver nabij Arnhem.
Habitat: Vroeger in zuurstofrijke beken en rivieren met genoeg schuilplaatsen. Tegenwoordig alleen nog in een door kwel gevoede vijver.
Bescherming en beleid: Wet Natuurberscherming, Habitatrichtlijn V, Bern-conventie, Netwerk Ecologische Monitoring, IUCN Rode Lijst
Jozef Pennestorfer

Herkenning

Voorlaatste pootlid zonder opvallende stekel aan de binnenzijde (in plaats van mét stekel zoals bij alle Amerikaanse soorten). Bruin tot zwartbruin. De (fel)blauwe kleurvariëteit is relatief algemeen binnen de Nederlandse populatie. Achter het oog staan twee kleine stekels (in plaats van maximaal één zoals bij Amerikaanse soorten). Rostrum met parallelle zijden en een duidelijke, gezaagde middenkiel. De scharen van de niet-blauwe vorm zijn opvallend rood aan de onderzijde. Pleura (zijranden van de achterlijfssegmenten) afgerond, assymetrisch. Bij de Turkse rivierkreeft zijn de pleura spits, vrijwel driehoekig en symmetrisch.


Netwerk Ecologische Monitoring

Naast de inheemse Europese rivierkreeft zijn er zeven gevestigde uitheemse rivierkreeften waarvan er vijf zijn opgenomen op de Europese Unielijst van schadelijke exoten. EIS Kenniscentrum Insecten organiseert om de zes jaar een gestandaardiseerde, landelijke monitoring met hulp van vrijwilligers.

Delen via:

Ook interessant