In 2000 heeft er in de Amsterdamse Waterleidingduinen (AWD) een mierenonderzoek plaatsgevonden dat in 2015 is herhaald. Dit had als doel om mogelijke effecten van de enorme groei van de damhertpopulatie, en dus de toename van de begrazing die na 2000 in het gebied heeft plaatsgevonden, te bestuderen. Op dertien locaties – in een transect van de eerste duinenrij aan zee tot aan het binnenduin bij Vogelenzang, en met veel verschillende biotopen – werden in totaal 83 wijnbuisvallen uitgezet voor één dag. In dit verslag worden de mierensoorten van elke afzonderlijke serie gepresenteerd en vervolgens worden de gegevens bij elkaar gevoegd voor een analyse op gebiedsniveau. De afzonderlijke locaties (series) bleken gemiddeld rijker aan mierensoorten te zijn geworden, hoewel niet statistisch significant. Zowel de miergemeenschappen van hoge begroeiing en vochtige omstandigheden als van droge en warme leefgebieden hebben een wat grotere verspreiding binnen het onderzoeksgebied gekregen. Dat eerste zal komen doordat de damherten voor meer lage vegetatie en dus beter opwarmende bodems zorgen en het tweede is mogelijk het gevolg van het ouder worden van de bossen en struwelen in het gebied, iets wat niet door begrazing wordt tegengehouden.
